Eπειδή κάποιοι μας είπαν ότι δεν έχουμε προτάσεις...

ΤΙ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ – ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ανώτατη εκπαίδευση που θα δίνει σε όλους τους φοιτητές ολόπλευρη μόρφωση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο. Όχι μισές γνώσεις, κομματιασμένες που καταλήγουν στο να ξέρεις λίγο από το τάδε και λίγο από εκείνο και τελικά τίποτα!

Σε ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, δομημένες με τέτοιο τρόπο δηλαδή, που να έχουν αρχή, συνέχεια και τέλος το οποίο θα είναι και η κατάκτηση όλης της επιστημονικής γνώσης που έχει παραχθεί. Σε αντίθεση με τη λογική των δήθεν ελεύθερων προγραμμάτων όπου το πρόγραμμα σπουδών αντιμετωπίζεται σαν ένα ράφι ενός σούπερ μάρκετ, όπου διαλέγεις μαθήματα, χωρίς σύνδεση, χωρίς συνέχεια, με αποτέλεσμα, τελικά να μην παίρνεις τίποτα ουσιαστικό!

Με σύγχρονα συγγράμματα, εργαστήρια, υλικοτεχνική υποδομή, με βάση τις πραγματικές ανάγκες που να ανταποκρίνονται στην απαίτηση για υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση! Σε μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν! Να μπορεί απρόσκοπτα ο κάθε φοιτητής να σπουδάζει! Με φοιτητική μέριμνα που να περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες του κάθε φοιτητή: για σίτιση, στέγαση, μεταφορές, πολιτιστικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές εκδρομές κλπ.

Αυτό απαιτεί τη γενναία αύξηση της χρηματοδότησης και όχι τους προϋπολογισμούς της λιτότητας που τελικά οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση. Από τον κρατικό προϋπολογισμό, ρητά και όχι από άλλες πηγές όπως για παράδειγμα με βάση ποσοστό του ΑΕΠ, όπου περιλαμβάνει και τις ιδιωτικές δαπάνες, δηλαδή τις τσέπες των γονιών μας ή τους δήθεν «σωτήρες» ιδιώτες που θέλουν να πατήσουν πόδι στα ιδρύματα.

Το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά πάνω στο αντικείμενο, χωρίς άλλες πιστοποιήσεις, σεμινάρια, εξετάσεις στους επαγγελματικούς φορείς ή άλλους φραγμούς που ουσιαστικά υποβαθμίζουν τις σπουδές και τελικά καταργούν την αξία του ίδιου του πτυχίου.

Τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα για τις ανάγκες του λαού και όχι για την αγορά! Οι καθηγητές να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και όχι παράλληλα στελέχη επιχειρήσεων, μέλη εταιριών ή ερευνητικών κέντρων που έχουν σύνδεση με τις εταιρίες και το κεφάλαιο. Έτσι, μόνο θα μπορούν να έχουν αποστολή την επιστημονική διδασκαλία και την έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες.

Τα ιδρύματα και οι φοιτητές να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά να συνεργάζονται κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο και την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, δηλαδή των αναγκών του λαού, ενώ δεν μπορεί να γίνει με βάση τους νόμους της αγοράς, τους νόμους της ζούγκλας.

Απαιτούμε για όλους μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο του καθένα.

Αυτή η ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι απλά υπόθεση των φοιτητών, των σπουδαστών και των καθηγητών. Είναι υπόθεση, και των εργαζομένων και όλου του λαού. Θα είναι το αποτέλεσμα της πάλης, της σύγκρουσης με τη σημερινή πολιτική, όποια μάσκα κι αν φοράει. Χρειάζεται να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στους συλλόγους. Να από δυναμωθούν οι παρατάξεις του συμβιβασμού και της υποταγής και να ενισχυθεί η Πανσπουδαστική. Να μπουν στο περιθώριο οι αντιλήψεις που καταλήγουν τελικά στο να υποκλινόμαστε σε μια «πραγματικότητα» που δήθεν δεν αλλάζει. Ένα είναι σίγουρο: δε θα χαριστεί από κανένα στις σημερινές συνθήκες, θα κατακτηθεί στους δρόμους του αγώνα!