23/2/09

Tι κίνημα χρειάζεται στα AEI-TEI

«Προς την κατεύθυνση αυτή, πρέπει να συμβάλλουμε όλοι στη συγκρότηση ενός νέου -ή εκ νέου έστω- οργάνου του φοιτητικού Κινήματος, της ΕΦΕΕ, που θα μπορεί να συμβάλει στην πραγματική προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου»
(Απόσπασμα από την πρωτολογία του Γ. Παπανδρέου στη  συζήτηση για την Παιδεία στη Βουλή, 23/1/09)
«…τάσσεται η Ν.Δ. κι εσείς προσωπικά υπέρ της ανασυγκρότησης των οργάνων του φοιτητικού κινήματος, που φτάνουν από τους φοιτητικούς συλλόγους μέχρι την ΕΦΕΕ;»
(Απόσπασμα από τη δευτερολογία του Α. Αλαβάνου στη συζήτηση για την Παιδεία στη Βουλή, 23/1/09)

  Tο τελευταίο διάστημα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά θυμήθηκαν πως το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα δεν έχει δομές και τους έπιασε ο πόνος για την ανασυγκρότηση της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. “Λαγός” σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν η Αννα Διαμαντοπούλου, υπεύθυνη Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, που μίλησε για την ανάγκη ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ στο δελτίο ειδήσεων του MEGΑ (19/01/09). 

Ας θυμηθούμε όμως τα εξής:
  Το τελευταίο πανσπουδαστικό συνέδριο έγινε το 1995 και από τότε με διάφορες προφάσεις όλες οι άλλες δυνάμεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΣΥΝ) μποϋκοτάρισαν κάθε προσπάθεια σύγκλησης πανσπουδαστικού συνεδρίου και εκλογή νέου ΚΣ της ΕΦΕΕ. Δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο τα κόμματα του ευρωμονόδρομου αν δεν είχαν στο μυαλό τους, ότι μπροστά στην επίθεση που ετοίμαζε το κεφάλαιο και η ΕΕ ενάντια στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, έπρεπε να χτυπηθεί αποφασιστικά και το οργανωμένο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα. Ακριβώς, γιατί επιδίωκαν οι πολιτικές που συναποφάσιζαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε Σορβόνη, Μπολόνια κλπ. να εφαρμοστούν και στη χώρα μας συναντώντας τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις.

  Πέρσι, όπως και κάθε χρόνο, μόνο η Πανσπουδαστική έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να ανασυγκροτηθεί η ΕΦΕΕ, ενώ αδιαμφισβήτητο είναι πως την περίοδο που ήταν ορισμένο το πανσπουδαστικό συνέδριο μόνο οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της Πανσπουδαστικής ΚΣ εμφανίστηκαν. Κανένας άλλος από αυτούς που ένα χρόνο μετά “κόπτονται” για την ΕΦΕΕ, ούτε από την ΠΑΣΠ, ούτε από τους ελάχιστους που εκλέγονται με την παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δεν νοιάστηκε τότε να εμφανιστεί. 

  Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ είναι, επίσης, κάτι που βολεύει τις άλλες δυνάμεις, που με αυτήν την κατάσταση καταφέρνουν να μην απολογούνται για τα “έργα και τις ημέρες” τους στις σχολές. Με το επιχείρημα ότι: «Εμείς είμαστε ΔΑΠ ΠΑΠΕΙ, δεν ξέρουμε τι κάνει η ΔΑΠ στο Πολυτεχνείο» ή «εμείς είμαστε ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ δεν έχουμε σχέση με την ΠΑΣΠ στο ΑΠΘ» προσπαθούν να εγκλωβίσουν φοιτητές, κρύβοντας το γεγονός ότι παρά τους τακτικισμούς που αναγκάζονται να κάνουν όταν πιέζονται, το κύριο μέλημα τους είναι να βγαίνουν αλώβητα τα κόμματα τους από την αγανάκτηση φοιτητών και σπουδαστών αλλά και να εφαρμοστεί στο σύνολο της η πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ μέσα στα ιδρύματα.

Η διάλυση της ΕΦΕΕ 
εξυπηρετούσε την πολιτική τους
  Για τους παραπάνω λόγους όλες οι άλλες δυνάμεις, τα κόμματα των οποίων στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πολιτική του ευρωμονόδρομου, βάζουν εμπόδια στη σύγκληση πανσπουδαστικού συνεδρίου και μάλιστα καλλιεργούν εκφυλιστικά φαινόμενα και στο επίπεδο των συλλόγων (ανυπαρξία ΔΣ που δεν συνεδριάζουν ποτέ, γενικές συνελεύσεις χωρίς απαρτία που παίρνουν αποφάσεις στο όνομα όλων των φοιτητών κοκ). Αυτή η πρακτική δεν αφορά μόνο το φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα. Συνολικά, όλα αυτά τα χρόνια τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου βολεύονταν από αυτήν την κατάσταση, εξυπηρετούνταν από την κυριαρχία της γραμμής της ταξικής συναίνεσης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, από τη διαλυτική κατάσταση του αγροτικού κινήματος και του κινήματος των ΕΒΕ όπως ακριβώς και από τη διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα.

Εχθροί και φίλοι του φοιτητικού-σπουδαστικού κινήματος
  Σήμερα κάθε φοιτητής και κάθε σπουδαστής πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να μην αφήσει να παίζονται τέτοιου είδους παιχνίδια στην πλάτη του. Οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για να ανοίξουμε πιο επιτακτικά και πιο πλατιά τη συζήτηση με τη νεολαία που σπουδάζει, για το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ. Ενα κίνημα, δηλαδή, που όχι απλά θα έχει δομές ή θα είναι περιφρουρημένο στις κινητοποιήσεις του αλλά θα έχει προσανατολισμό συνολικής ρήξης και ανατροπής, προσανατολισμό αντεπίθεσης. 
  
  Είναι απαραίτητο για την αποτελεσματικότητα του κινήματος να μην αφήνει αλώβητη τη συνολική πολιτική, αλλά αντίθετα σε κάθε στιγμή να έχει ξεκάθαρο το ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι του. 

  Από τη μια δηλαδή, να έχει στο στόχαστρό του τους πραγματικούς ενόχους της σημερινής κατάστασης σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των φοιτητών και σπουδαστών, να αμφισβητεί και να συγκρούεται, δηλαδή, με την πολιτική της ΕΕ (η οποία είναι απαραίτητο στήριγμα για το κεφάλαιο και το ελληνικό και το υπόλοιπο ευρωπαϊκό) αλλά και με τα κόμματα που έχουν συνδιαμορφώσει και υπηρετούν την υλοποίηση αυτής της πολιτικής στην Ελλάδα.
  
  Από την άλλη, το κίνημα πρέπει να αντιλαμβάνεται έμπρακτα ότι το συμφέρον της πλειοψηφίας των φοιτητών και των σπουδαστών είναι να συνταχτεί στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος. Γιατί, αν μη τι άλλο, η πλειοψηφία των φοιτητών και των σπουδαστών κατάγεται από οικογένειες της εργατικής τάξης, ενώ μια ακόμα μεγαλύτερη πλειοψηφία θα ενταχθεί σ’ αυτήν αφού ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Αλλά κυρίως, γιατί η εργατική τάξη είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνίας και χωρίς αυτήν μπροστάρη κανένας αγώνας δεν έχει μέλλον. Ετσι, χρειάζεται ένα κίνημα που δεν θα περιορίζεται στους τέσσερις τοίχους της σχολής αλλά θα συντάσσεται με το εργατικό λαϊκό κίνημα, θα παίρνει θέση και θα παρεμβαίνει σε θέματα όπως για παράδειγμα η απόλυση, ο εκβιασμός και η προσπάθεια εξαγοράς εργαζόμενου-φοιτητή από την εργοδοσία του “Jumbo” ή οι πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις ή οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στη Μέση Ανατολή και αλλού.

Ενισχύουμε τη γραμμή ρήξης
  Σήμερα είναι ανάγκη, περισσότερο από ποτέ να διαμορφωθεί διακριτός πόλος σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με σαφή γραμμή αντιιμπεριαλιστική και αντιμονοπωλιακή. 
Να διαμορφωθεί ένας πόλος συσπείρωσης που θα αντιπαλεύει την εκφυλιστική κατάσταση στο φοιτητικό και στο σπουδαστικό κίνημα, που θα δρα μέσα στα ΔΣ και τις Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς να εγκλωβίζεται στον εκάστοτε συσχετισμό δύναμης, τον οποίο με δράση θα αντιπαλεύει. 

  Στη διαμόρφωση αυτού του πόλου θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, τα παιδιά που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής. Οι φοιτητές και οι σπουδαστές που αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται να αλλάξει αυτή η κατάσταση σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, θα μπουν μπροστά για να συγκροτήσουν επιτροπές αγώνα. 
Αυτές οι επιτροπές αγώνα θέλουμε να γίνουν μορφές οργάνωσης και δράσης με συγκεκριμένο προσανατολισμό και αιτήματα, να αποτελέσουν -μαζί με τα ΔΣ που θα υιοθετούν αντίστοιχο πλαίσιο πάλης- τη ραχοκοκκαλιά του πόλου.
Απαραίτητη η αλλαγή των συσχετισμών
  Δεν γίνεται οι φοιτητές και οι σπουδαστές να δείξουν άλλο ανοχή σε αυτή την κατάσταση. Δεν πρέπει να ξεγελαστούν στις επικείμενες φοιτητικές-σπουδαστικές εκλογές και να ακούσουν τις σειρήνες των ψευτο-επιχειρημάτων ότι δεν έχουν, για παράδειγμα, σχέση οι φοιτητικές παρατάξεις με τα κόμματα! Αλλωστε, είναι νωπές οι μνήμες:
Από τις δηλώσεις των Καραμανλή, Ρουσόπουλου, Στυλιανίδη, που έβλεπαν στην πρωτιά της ΔΑΠ την έγκριση της πολιτικής τους

  Από την προσδοκία του ΠΑΣΟΚ για άνοδο της ΠΑΣΠ, που θα σημάνει γι’ αυτούς ότι η νεολαία επιζητά απλά την κυβερνητική εναλλαγή ως “διέξοδο“ από «την επίθεση της νεοσυντήρησης και της ΝΔ» (Γ.Παπανδρέου, στην Εθνική Συνδιάσκεψη της ΠΑΣΠ)

  Από την αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε ότι στηρίζει την ΑΡ.ΕΝ, προσπαθώντας μάταια να μεταφράσει σε υπαρκτά εκλογικά ποσοστά τις δημοσκοπικές φούσκες της περσινής χρονιάς

  Είναι ανάγκη σε κάθε σύλλογο, σε κάθε τμήμα να γίνει αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της αλλαγής συσχετισμών. Να μην τους δώσει κανένα παιδί λαϊκής οικογένειας συγχωροχάρτι. Να μην επιτρέψουν οι φοιτητές, η ψήφος τους να αποτελέσει άλλοθι για κάποιον από τους δυο εταίρους του δικομματισμού αλλά και για τους επίδοξους ΣΥΝ-εταίρους τους για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής. Ταυτόχρονα, να απομονώσουν τις δυνάμεις αυτές που ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβερνητικής πολιτικής με τον τυχοδιωκτισμό τους και το χυδαίο αντικομμουνισμό τους (ΕΑΑΚ), που έχει ως ουσιαστικό στόχο να αποτρέψει φοιτητές και σπουδαστές από το να υιοθετήσουν έναν τέτοιο δρόμο συνολικής ρήξης και ανατροπής. 

  Πρέπει και από τις εκλογές να βγουν πιο ισχυροί σύλλογοι, κάτι που σημαίνει αποφασιστική ενίσχυση της μόνης δύναμης που συγκρούεται με την κυρίαρχη πολιτική, δηλαδή, αποφασιστική ενίσχυση της Πανσπουδαστικής. Να εκλεγούν όσο γίνεται περισσότεροι αντιπρόσωποι από την ΠΚΣ για το επόμενο πανσπουδαστικό συνέδριο, της μόνης δύναμης που όλα αυτά τα χρόνια με συνέπεια παλεύει για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού και του σπουδαστικού κινήματος.
από τον "Οδηγητή"